Myśli
Siedzisz sobie dość wygodnie
Patrzysz gdzieś przed siebie
Na spokojnie, bez pośpiechu kiwasz palcem w bucie
Myśleć możesz różnie wtedy
O czymś miłym, słodkim, dobrym
Możesz także knuć okrutnie
Choć to,wierz mi, jest paskudne
Ale nie chcę Cię rozliczać z myśli Twoich, z Twoich marzeń
Bo nie o to mi tu chodzi, a o fakt myślenia wogóle
Mam wrażenie, że od dawna człowiek miewa wielki problem z tym procesem
I jak w matni się telepie
Między tym co ktoś mu powie, co ktoś szepnie wprost do ucha, co wykrzyczy w telewizji jeden przez drugiego lub co sam przeczyta w necie
Zamiast myśleć samodzielnie, nawet i niepopularnie
Zmienia fronty, by nie podpaść i nie odpaść z grupy, która w sumie go przeraża, niszczy i zniewala
Ale woli tkwić w tym syfie, bo tak łatwiej skryć się w tłumie
Bo tak łatwiej zniknąć w masie - jednolitej, szarej, lepkiej
I choć serce rwie się w górę, płuca chcą odetchnąć
To strach przed innością własną, przed odwagą myśli, sądów
Nie pozwala się ogarnąć, by móc stanąć tam na szczycie
By móc rozum swój uwolnić i pozwolić mu na proces, dla którego jest stworzony
Autor: Monika Glińska 16.04.2020r.
Zdjęcie: Monika Glińska 10.10.2017r.
Patrzysz gdzieś przed siebie
Na spokojnie, bez pośpiechu kiwasz palcem w bucie
Myśleć możesz różnie wtedy
O czymś miłym, słodkim, dobrym
Możesz także knuć okrutnie
Choć to,wierz mi, jest paskudne
Ale nie chcę Cię rozliczać z myśli Twoich, z Twoich marzeń
Bo nie o to mi tu chodzi, a o fakt myślenia wogóle
Mam wrażenie, że od dawna człowiek miewa wielki problem z tym procesem
I jak w matni się telepie
Między tym co ktoś mu powie, co ktoś szepnie wprost do ucha, co wykrzyczy w telewizji jeden przez drugiego lub co sam przeczyta w necie
Zamiast myśleć samodzielnie, nawet i niepopularnie
Zmienia fronty, by nie podpaść i nie odpaść z grupy, która w sumie go przeraża, niszczy i zniewala
Ale woli tkwić w tym syfie, bo tak łatwiej skryć się w tłumie
Bo tak łatwiej zniknąć w masie - jednolitej, szarej, lepkiej
I choć serce rwie się w górę, płuca chcą odetchnąć
To strach przed innością własną, przed odwagą myśli, sądów
Nie pozwala się ogarnąć, by móc stanąć tam na szczycie
By móc rozum swój uwolnić i pozwolić mu na proces, dla którego jest stworzony
Autor: Monika Glińska 16.04.2020r.
Zdjęcie: Monika Glińska 10.10.2017r.
smutne ale, niestety, prawdziwe ...
OdpowiedzUsuńBrak myślenia mnie poraża od zawsze, ale i strach przed byciem sobą bez względu na okoliczności też jest smutny. Ludzie tak bardzo się boją odrzucenia i inności, że aż serducho boli.
Usuń