Świat malowany słowem

Chciałbyś pobiec gdzieś daleko, Zniknąć tam za horyzontem Może zmienić wymiar nawet Albo czasy inne dostrzec Każdy czasem chce coś zmienić By odetchnąć pełną piersią Ale można się uwolnić albo całkiem zgubić Bądź ostrożny przyjacielu Ja przytrzymam koniec kłębka By w potrzebie Cię ratować Nie wiem tylko czy potrafię Trafnie zgadnąć dobry moment Czy mam mocno trzymać koniec Czy ciut więcej dać swobody Chyba trzeba to przemyśleć i umówić znaki Które będą drogowskazem, ostatecznym rozwiązaniem Ale to co najważniejsze teraz Biegnij wprost przed siebie Może Forrest miał ciut racji, by wybiegać to co ciśnie A Alchemik dobrze prawił, że daleko zbyt szukamy Ale biegnij przyjacielu, oczyść serce z wątpliwości Trzymam mocno nić Ariadny Nigdy jej nie puszczę Autor: Monika Glińska 12.02.2020 Rysunek: Monika Glińska 12.02.2020

To jest drzewo piesku miły Co wyrosło wieki temu Jest symbolem wielkiej siły I przetrwania mimo bólu Marzę o tym, byś wraz z braćmi Mógł codziennie patrzeć na nie Ale nie wiem co ma w planie Człowiek - świata opętanie Autor: Monika Glińska 12.02.2020 Magnes z masy solnej, pomalowany farbami akrylowymi (Monika Glińska 12.02.2020).

Przyjdzie wiosna, później lato, jesień strąci liście, a ja siedzę pod tym drzewem wdycham zapach świata. Moje koty patrzą w górę i nadziwić się nie mogą, że tak pięknie jest nad nimi, tak soczyście, kolorowo 🐾🐾🐾 Autor:  GlińskaMonika 11.02.2020. Magnes wykonany z masy solnej, pomalowany farbami akrylowymi (Monika Glińska 11.02.2020)

Idzie Miłość spokojniutko, powolutku zmierza Dokąd? Może by dać radość ludziom, może by uchronić Wszechświat Przed czym? Przed empatii brakiem, przed potworem który Czai się pośród gatunku, który uznał się za wielki Miłość przyszła z sercem w dłoni Byśmy mogli znowu kochać I człowieka, i zwierzęta, całą florę, siebie samych Byśmy zawsze pamiętali, żeby dobrym być na zawsze Autor: Monika Glińska 11.02.2020 r. Magnes wykonany z masy solnej, pomalowany farbami akrylowymi (Monika Glińska 11.02.2020)

Jam jest panem tej krainy Tego domu, coś porzucił Więc nie przychodź tu człowiecze z bronią w dłoniach To nasz azyl jest jedyny Tu żyjemy, umieramy Ale wszystko ma swój czas Ty nie wtrącaj się Naturze W jej zamiary, myśli, plany Bo Cię skopie kopytami Abyś w swych odchodach zgnił Autor: Monika Glińska 12.02.2020 Magnes z masy solnej: Monika Glińska 12.02.2020.

Gdy za oknem szarość wielka Kiedy słyszysz krople deszczu Myślisz wtedy o czymś smutnym czy radujesz się  jak dziecko? Deszcz nostalgię przywołuje, chociaż  bywa cudny Bo obmywa życie z kurzu, czasem łzą gdzieś spadnie Ale także jest muzyką, co potrafi delikatną nutą dzwonić Gdy rozbija kryształowe krople o parapet Może także energicznie dudniąc, niczym werble, nawoływać do działania Ale to co w deszczu kocham, to szum wody która spada Kiedy równo gęsto pada, kiedy obok las jest jeszcze, kiedy odgłos ten się wzmaga Jestem jakby w innym świecie Gdy zamykam wtedy oczy Słucham sercem tej melodii Odpoczywam wówczas bardzo, czując odpływ mych ciemności Deszcz zabiera troski wszelkie, wsiąka z nimi pod korzenie Ja zasypiam oczyszczona, otulona szumem błogim A gdy wstanę wypoczęta to pobiegnę  wprost do okna I zobaczę piękny obraz odsłonięty zza kurtyny dni codziennych i rutyny Autor: Monika Glińska 03.02.2020 Zdjęcie: Monika Glińska 22.05.2019

Sterczy kosmyk na mej głowie Jak na baczność żołnierz Czy to filuterne? Nie wiem. Chociaz to możliwe. Wolę aby ten dowcipniś prężył się do góry Aby marzeń szczytów dotknąć, albo chociaż gwiazd niektórych Oby nie był to ten, co się jeży z troski jakieś Albo gdy go strach dopada albo beznadziejni ludzie, co już gorzej Patrzę w górę i próbuję dostrzec, czy on całkiem taki prosty - ten mój kosmyk Żeby mi cholera jedna ani w prawo, ani w lewo się nie kładła Niechaj będzie niepokorny z kręgosłupem własnym Autor: Monika Glińska 03.02.2020 Zdjęcie/selfie: Monika Glińska 03.02.2019