Lewitacja


Lewitując gdzieś nad miastem patrzę na świat nieco z góry, ale pychy w tym nie widać, to ciekawość jest natury - naszej, ludzkiej.
Widzę twarze uśmiechnięte, zamyślone, zadumane, widzę także te skrzywione i te w smutku pogrążone.
I choć myśli nie znam Waszych, do serc Waszych nie przeniknę, to w nadziei pozostaję, że gdzieś tam w Was zakwitnie: szczęścia i miłości owoc, co to bramy wsze otwiera, co radości Wam dostarczy i co smutki hen zabiera.

Monika Glińska 11.07.2019.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Myśli

Obraz
Wstajesz rano rozczochrany Pognieciony niczym papier Włosy sterczą w inną stronę - każdy Ale co tam, to nie problem Możesz się uśmiechnąć w duchu Albo szczerze sobie ryknąć na pół bloku A niech słyszą Niech tam myślą sobie Co im głos wewnętrzny powie Ale to co najważniejsze To być sobą, w każdej chwili Z bałaganem na i w głowie Czasem trzeba coś ułożyć Niczym gacie w szafce Ale przecież i z chaosu W końcu wyjdzie spokój I tak gładzisz to co sterczy O poranku na Twej głowie I układasz myśli krnąbrne Uklepujesz, przeczesujesz I zapełniasz wnet szuflady Segregujesz myśli Ale kiedy już posprzątasz Przyjdzie chwila wytęskniona Kiedy zaczniesz znowu Stawiać niczym pancur irokeza na swej głowie Myśli niby ułożone, ale w innej formie Autor: Monika Glińska 29.04.2020r. Zdjęcie: Monika Glińska 29.04.2020r.
Czytaj więcej

Malinowa niechęć

Obraz
Gdzieś w odległej hen krainie, siedzi komar na malinie  Plan owada wszyscy znamy Jest już chłopak zakochany Lecz malina usłyszawszy Co wymyślił ten ladaco Jak nie wstrząśnie swą szypułką, nie spadając przy tym prawie Jak nie piśnie cienkim głosem Hola, hola gościu z trąbką Czyś uderzył się niebogo Tak zbyt mocno w swoją głowę Pod sufitem widzę wszakże, że klepeczki przesunięte Ja malina, młoda jędrna napełniona słodkim sokiem W życiu nie chce być zamężna, ciemiężona w dzień i w nocy Trąbką, co to kłuć mnie będzie  W swej ekstazie bez pamięci Aż wyciągnie słodkość całą i uwiędnę na gałęzi Idź komarze w inne strony Znajdź wśród łączek umajonych Kwiat, co pyłkiem Cię nakarmi Ale zejdź już ze mnie draniu, zabierz trąbkę, rozłóż skrzydła, nie oglądaj się za siebie i  wypiep...rzaj - na tę łąkę  Autor: Monika Glińska 17.08.2021 Rysunek: Monika Glińska 16.08.2021
Czytaj więcej

Ostania szansa

Obraz
Niebo strzela piorunami Błysk oślepia oczy Wiatr wygina drzew korony Z góry spada w dół ulewa To kolejny dzień gdy Ziemia Po palącym wszystko słońcu Zmywa z siebie wartką wodą Cały syf człowieczego istnienia  Zmywa bóle, zadawane z rąk okrutnych swoim dzieciom Chce wypłukać ślad destrukcji, tak widoczny, tak znamienny Wyniszczone oceany, wyrąbane lasy cudne, zabijani ich mieszkańcy Mordowane przeokrutnie hodowlane i te które są domowe, też bezpieczne nie są Przemysł też toksyczny przecież, niszczy wszystko na swej drodze To co mnie przeraża także, to że ludzi cieszy pieniądz, który stał się głównym celem dla ich egzystencji Drzwi otwiera niby złote, do bogactwa i wygody Lecz zdobyty bez etyki, bez honoru Na nieszczęściu, bólu, krzywdzie Na krwi, która jeszcze ciepła płynie z poderżniętych gardeł rasy wszelkiej I nie dziwię się Naturze, że szaleje w swej rozpaczy i że chłostą nas okłada - dając szansę, już ostatnią - by się opamiętać Autor: Monika Glińska 29.06.2020 Rysunek: Monika ...
Czytaj więcej