Natura

Gdy przyglądam się Naturze
Matce naszej, choć nie tylko
Bo tę ludzką mam pod lupą
Gdyż jak żmija wije się
Dla korzyści, dla poklasku
Niczym kameleon barwny
Zmienia kolor dla potrzeby
Mami słowem, gestem, czynem
By omotać tych pazernych lub naiwnych
Różnie bywa
Wszak nie każdy ma zziębniętą duszę, rozum i uczucia, które skrzętnie skrywa
Bywa, że chowamy się za murem
Po przeżyciach lub ze strachu
Żeby nikt już nigdy przy nas
Nie przemieniał się w smak słodyczy
Który z każdym kęsem powoduje
Wydobycie się goryczy gęstej niczym smoła
Co zaklei nasze płuca, nasze serce
I abyśmy raz kolejny nie przeżyli swojej śmierci
Chociaż bywa, że z popiołów niczym Feniks powracamy
To jesteśmy przecież inni
Albo twardzi i oziębli
Albo nadal nieporadni
Jeszcze bardziej niż poprzednio
Gdyż skruszeni kopią marzeń

Autor: Monika Glińska 26.07.2019
Zdjecie: Monika Glińska, plaża Wicie 09'2017




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Myśli

Obraz
Wstajesz rano rozczochrany Pognieciony niczym papier Włosy sterczą w inną stronę - każdy Ale co tam, to nie problem Możesz się uśmiechnąć w duchu Albo szczerze sobie ryknąć na pół bloku A niech słyszą Niech tam myślą sobie Co im głos wewnętrzny powie Ale to co najważniejsze To być sobą, w każdej chwili Z bałaganem na i w głowie Czasem trzeba coś ułożyć Niczym gacie w szafce Ale przecież i z chaosu W końcu wyjdzie spokój I tak gładzisz to co sterczy O poranku na Twej głowie I układasz myśli krnąbrne Uklepujesz, przeczesujesz I zapełniasz wnet szuflady Segregujesz myśli Ale kiedy już posprzątasz Przyjdzie chwila wytęskniona Kiedy zaczniesz znowu Stawiać niczym pancur irokeza na swej głowie Myśli niby ułożone, ale w innej formie Autor: Monika Glińska 29.04.2020r. Zdjęcie: Monika Glińska 29.04.2020r.
Czytaj więcej

Malinowa niechęć

Obraz
Gdzieś w odległej hen krainie, siedzi komar na malinie  Plan owada wszyscy znamy Jest już chłopak zakochany Lecz malina usłyszawszy Co wymyślił ten ladaco Jak nie wstrząśnie swą szypułką, nie spadając przy tym prawie Jak nie piśnie cienkim głosem Hola, hola gościu z trąbką Czyś uderzył się niebogo Tak zbyt mocno w swoją głowę Pod sufitem widzę wszakże, że klepeczki przesunięte Ja malina, młoda jędrna napełniona słodkim sokiem W życiu nie chce być zamężna, ciemiężona w dzień i w nocy Trąbką, co to kłuć mnie będzie  W swej ekstazie bez pamięci Aż wyciągnie słodkość całą i uwiędnę na gałęzi Idź komarze w inne strony Znajdź wśród łączek umajonych Kwiat, co pyłkiem Cię nakarmi Ale zejdź już ze mnie draniu, zabierz trąbkę, rozłóż skrzydła, nie oglądaj się za siebie i  wypiep...rzaj - na tę łąkę  Autor: Monika Glińska 17.08.2021 Rysunek: Monika Glińska 16.08.2021
Czytaj więcej

Ostania szansa

Obraz
Niebo strzela piorunami Błysk oślepia oczy Wiatr wygina drzew korony Z góry spada w dół ulewa To kolejny dzień gdy Ziemia Po palącym wszystko słońcu Zmywa z siebie wartką wodą Cały syf człowieczego istnienia  Zmywa bóle, zadawane z rąk okrutnych swoim dzieciom Chce wypłukać ślad destrukcji, tak widoczny, tak znamienny Wyniszczone oceany, wyrąbane lasy cudne, zabijani ich mieszkańcy Mordowane przeokrutnie hodowlane i te które są domowe, też bezpieczne nie są Przemysł też toksyczny przecież, niszczy wszystko na swej drodze To co mnie przeraża także, to że ludzi cieszy pieniądz, który stał się głównym celem dla ich egzystencji Drzwi otwiera niby złote, do bogactwa i wygody Lecz zdobyty bez etyki, bez honoru Na nieszczęściu, bólu, krzywdzie Na krwi, która jeszcze ciepła płynie z poderżniętych gardeł rasy wszelkiej I nie dziwię się Naturze, że szaleje w swej rozpaczy i że chłostą nas okłada - dając szansę, już ostatnią - by się opamiętać Autor: Monika Glińska 29.06.2020 Rysunek: Monika ...
Czytaj więcej