Wyobraźnia

Patrzę poza kontur okna

Widzę szczyty drzew

Ich korony i ramiona poruszają się

Czasem to łagodny taniec, delikatne wręcz muśnięcia

Czasem wiatr tarmosi je, jakby porwać chciał ze sobą

A tam wyżej widzę chmury, wielkie, miękkie niczym puch

I zmieniają się co chwilę, przybierając nowy kształt

Są tam misie, psy i koty, są też zamki, baszty, twierdze

Bywa, że czarownik groźny zrzuca na nas swe zaklęcie

Ale wiatr przegania chmury, modeluje przez czas cały, zmienia kolor, ich rozmiary dając też odpocząć oczom

Wyobraźnia niesie mnie, do dalekich krain z bajki

I zaglądam w zakamarki, płynąc na różowej chmurce

Są tam oceany szczęścia i jeziora pełne zdrowia

Uśmiech jest tu naturalny, szczerość, dobroć no i wsparcie

Ale jest i ONA, Miłość która daje życie, która czyni je cudownym w każdym swym wymiarze

I co dla mnie bardzo ważne, jest szacunek dla form wszelkich

Życie bowiem ma tu wymiar wprost niebagatelny

Chciałoby się zostać tutaj, ponad światem tak okrutnym

Ale cieszę się, że mogę czasem wskoczyć na mą chmurkę

I pomarzyć sobie słodko o tej cud krainie

Wyobraźnia jest wszak po to, by  móc powędrować sobie w każdej nam dogodnej chwili

Autor: Monika Glińska 28.06.2020

Rysunek: Monika Glińska 28.06.2020